مصاحبه با رپرها

مصاحبه با رویل
ریویل حسابی گرد و خاک به پا کرد و با خواننده های لس آنجلسی حسابی شاخه! ریویل هویت خودش رو نمی خواد آشکار کنه. ولی از افشای هویت گروهش باکی نداره!
از گروه شاعران زهرآلود (poisonous poets) که جزوش هستی برامون بگو.
گروه ۶ نفری هست که چندتا سیاه پوستن با ملیت های مختلف که همه با هم رپ می خونیم. داستان من قدیمیه به وقتی که پانزده سال داشتم و مامانم به مسافرت رفت برای پانزده روز تمام شبها می رفتم توی کلوپ های مخصوص مسابقه رپ که توی فیلم "۸ مایل " هم دیدین.
مسابقه ای که ۲ نفر به صورت فی البدا هه باید با شعر همدیگر رو فحش بدن. خلاصه اونجا برنده شدم. در مسابقات لندن و بعد بریتانیا هم اول شدم و دوسال هم متداوم این مقام رو حفظ کردم و دفعه سوم برگزار نشد. خلاصه چند سال بعد با شرکت بزرگ بی. ان . جی یک آلبوم بیرون دادیم و سال بعد هم دیگه خودمون تکی کار کردیم. از خونه ریویل بگم که گویای چند سال کار جدی رپشه!
من از یک سالگی به لندن آمدم و از بچگی هرسال تابستان و تعطیلات به ایران می رفتم و تجربه زندگی در ایران بیشتر از سه ماه نداشتم که تجربه خانوادگی بود و توی کوچه خیابونهای تهران نبودم. اولین چیزی که از رپ ایرانی شنیدم، خواننده ای به نام " دیو " بود (از اولین خوانندگان رپ ایرانی که موضوعات سیاسی در آهنگاش بود) که با اون از طریق اینترنت آشنا شدم و " دیو " قبل از سفرم به ایران " هیچکس " رو به من معرفی کرد. بعد از آشنایی با " هیچکس " از سبک کارش خیلی خوشم اومد و خلاصه اولین بار توی میدان ونک باهم قرار گذاشتیم.
با هم قرار گذاشتیم که با هم آهنگ رپ بخونیم که توش موسیقی سنتی هم باشه. با همکاری چندین نوازنده سازهای ایرانی اومدیم این کارو انجام دادیم و ویدئو هاش رو خودمون فیلمبرداری کردیم و بیشتر در پایین شهر تهران فیلمبرداری کردیم و خلاصه چندین بار هم مامورها ما رو گرفتن.
رپ ایرانی رو در چه مرحله ای میبینی؟
رپ ایران در موقعیت جالبی قرار داره. چندین خواننده شناخته شدن و بقیه تلاش می کنن خودشون رو مطرح کنن. بزرگترین مشکل اینه که بودجه ای که دراختیار موسیقی پاپ هست برای مجوز گرفتن، در اختیار هیچ خواننده رپ نیست.تازه اگرهم چنین بودجه ای باشه مجوزی صادر نمیشه. موسیقی رپ در ابتدای کارشه. وقتی تهران بودم متوجه شدم که در تهران ۷۰ % جو و نها، توی ماشینهاشون آهنگای رپ می ذارن، نه ایرانی ولی قول میدم تا دوسال دیگه همه اینا رپ ایرانی بشه.
ریویل منو از خواب غفلت بیدار کرد و چشمامو بازکردم دیدم داره رپ باستانی می خونه .... ریویل ادعا کرد که امینم eminem خواننده رپ معروف امریکایی هم از مولوی تقلید می کنه و این سبک رو در آهنگاش داره. گفتم همه تون مثل مسلسل میگین. حرفم گرفت و ریویل کاملاً تاییدش کرد.
دقیقاً به این سبک، سبک مسلسلی میگن. آهنگ دوم آلبوم من به همین سبکه و اسمش هست "رهبر را دنبال کن" و خلاصه آهنگ اینه که جا برای دیگران هست تا وقتی که ما رو به رهبری قبول کنن (در رپ).
ریویل به تازگی ایران رفته و با " هیچکس " یک موزیک ویدئو ضبط کرده. موزیک ویدئو به سبک سیاه و سفید که توی خیابونهای تهران ضبط شده و توش قمه بازی و قلیان کشی زیاده.
سبک رپ خوندن من با نوع معمول رپ فرق می کنه .... رپ معمولی بعد از هر سه چهار کلمه یک قافیه داره ولی اون رپی که من دوست دارم هر کلمه ای خودش یک قافیه است!
اما می دونم باورش سخته که این سبک من از موسیقی و شعر ایرانی میاد به نوعی این سبک از خدای مثنوی مولوی میاد. مولوی در اشعارش عیناً چنین راهی را نشون میده.
برای نمونه میگه پیر منم جوان منم، تیر منم کمان منم. دولت جاودان منم. من نه منم، نه من منم..... خلاصه یک جریانی داره به اندازه مثنوی مولانا....
من از زندگی تو خیابونای لندن حرف می زنم از اختلاف طبقاتی و زندگی جوونای خارجی لندن که وضع خوبی ندارن. تازگی آلبوم خودم رو ضبط کردم و تونستم که تو رادیوهای لندن پخششون کنم. آهنگ اول آلبوم من اسمش هست "بچه کدوم شهرکی؟" که منظورم از شهرک همون محله و جایی مثل مجموعه ساختما نیه که الان توش هستیم. شهرکهایی که از نظر مادی فقیرتر هستن. این آهنگ شناسنامه کار منه و دوست دارم که با این آهنگ شناخته بشم.
۹۹ درصد آدما نمی فهمن که توی این آهنگ چی می خونی !
داستان بچه یازده ساله ای که از بچگی در محیط خلاف رشد می کنه و فقر مجبورش می کنه به نوعی انقلاب خیابونی راه بندازه. تجربه زندگی خودم و دیگران تلفیقاً این آهنگ رو ساخته.
خب ریویل جان اول بسم الله، شناسنامه ات رو نشون بده ...
ریویل: بیست و دو سالمه، البته چون اینجا بزرگ شدم فارسیم مثل یک بچه ۱۲ ساله است. ایرانی هستم و خیلی هم دوست دارم که ایرانی بودنم رو توی آهنگام نشون بدم.
سالها از ایران دور بودی و تازگی آهنگی با " هیچکس" (از خواننده های رپ داخل ایران) خوندی که توش چند جمله فارسی هم بکار بردی.
آره دوسال پیش رفتم ایران و تو نستم با بچه های رپ خون ایرانی قاطی بشم . با سروش از گروه "هیچکس" آشنا شدم و فوری دو تا آهنگ باهاشون ضبط کردم که تازگی دیدم ویدیوی سیاه وسفید آهنگ " تیریپ ما " روی اینترنت پخش شده. البته با بچه ها انگلیسی رپ خوندم .
درسته که آهنگ رپ روی اعصاب بعضی ها سوهان می کشه، ولی ریویل خیلی نرم و خوب آهنگاش رو با سرعت فوق العاده میخونه و در این کار به نوعی برای خودش پادشاهی میکنه. خصوصیت جالبی که داره اینه که عصبانیت عجیبی در خوندنش هست و خیلی جدی دوست داره متن آهنگ رو با آمپول توی مغز شما تزریق کنه! خودش هم موافقه...
آره آقا، من کارم جدیه، از اول هم گفتم که کار من مثل مثنوی مولوی خیلی خیلی جدیه. متن آهنگ های منو هم باید اینطوری قبولش کنن و مسخره بازی توی کار نباشه!!
ازار موزیک رپ جزو پربارترین و شلوغترین ها دراین طرف دنیا ( غرب) محسوب میشه. می دونین که رپ به نوعی خوندن گفته می شه که خواننده های اون به نوعی تندخوانی بی تکرار می کنن.
رپ فارسی امروزی فقط در چند سال گذشته بین ایرانی ها شکل گرفته. چند کار آزمایشی بین خواننده های ایرانی لس آنجلس ضبط شد ولی رپ واقعی از نوع ایرا نی اش در ایران و تهران شهر گرفته.
مدتیه که تعداد رپ زنهای ایرانی ( باصطلاح rapper ) زیاد شده. در هفته های آینده این نهضت موسیقی و خواننده هاش رو براتون معرفی می کنیم. اما اول یه ایرانی که رپ انگلیسی می گه!
ریویل ( Reveal ) از خواننده های رپ لندنه که در کارش موفق بوده. سبک خوندنش کاملاً حرفه ای و تشخیص ایرانی بودنش توی آهنگها غیرممکنه. البته در آهنگهای اخیرش از جملات و کلمات فارسی استفاده می کنه.
رفتم دیدن خود reveal که در یک مجتمع ساختمانی وسط لندن زندگی می کنه. جائی که زندگی روزمره خشنه و زندگی شبانه اش پر از سر و صدای پلیس و حتی گلوله است! و حالا در فاصله پنجاه سانتی ریویل نشستم.
اتاقهای آپارتمانش جای راه رفتن نداره و شلوغ و بهم ریخته است و تا صدائی از بیرون میاد از پنجره سرک می کشه که ببینه چی شده! خودش می گه "آخه من شهردار محلم".
کپی براداری از عشق رپ




***



مصاحبه با 0111
0111 : اسم این گروه رو با هم فکری دوستان انتخاب کردیم تا معرف شهر خودمون باشیم .
ما در آهنگهای خود سبک رپ پاپ رو می خواهیم گسترش دهیم و بیشتر به مسائل احساسی و اجتماعی در شعرهای خودمون اهمیت می دهیم .
ما در این راه به هیچ عنوان با هیچ گروه یا شخصی خصومت نداریم ودر شعر ها به شخصی خاص اشاره نمی کنیم و از رپرهای ایرانی در کارهای خود کمک می گیریم و آماده هر گونه انتقادی برای پیشرفت کارمون داریم .
Nima K2 : متولد 1367 هستم . من از 3 سال پیش علاقه به خواندن رپ داشتن ولی به دلیل فراهم نشدن موقعیت با این حال که تکس هام آماده بود نتوانستم شروع به کار کنم .
من به رپ فارسی خیلی علاقه دارم و با آوردن سبکی نو به کمک دوستان سعی در گسترش رپ فارسی دارم . حالا به کمک چند تا از دوستانم 3 ماهه بصورت حرفه ای شروع به کار کردیم .
ID : Nima_k_2
Ashkan Cool : متولد 1366 هستم . از وقتیکه نیما تصمیم به رپ خواندم گرفت سعی کردم در این راه کمکش کنم و رپ را در قالبی نو ارائه بدهیم .
من سبک رپ را انتخاب کردم به دلیل اینکه بتوانم حرف خودم و دیگران را به زبان ساده و صحیح بیان کنم . دلم می خواهد در آهنگ های بعدی از مسائل اجتماعی بخوانم تا درد مردم را در قالب رپ تفهیم کنم .
ماهان بهرام خان : آهنگساز R & B خوان گروه که به عنوان خواننده مهمان به ما کمک می کند .
[e-mail]
Dj Aria Aramnezhad : صدا بردار که در این راه کمک و راهنمایی های زیادی کرد .
برای مکاتبه با دوستان 0111 می توانید به ایمیل زیر میل بزنید.
[e-mail]




***




مصاحبه با سالومه
«سالومه« دیوارنگار و خواننده‌ی رپ فارسی
شهره جندقیان

سالومه خواننده‌ی رپ، شاعر و هنرمند گرافیتی (دیوارنگاری) ساکن تهران است که بیشتر به خاطر شعرها و آهنگ‌های رپ فارسی‌اش در بین جوانان ایرانی شناخته شده است. اگر چه در جنبش هنر دیوارنگاری در ایران نیز سالومه در رده‌ی هنرمندان پیشتاز این عرصه، جای خاص خودش را دارد.
سالومه را شاید بتوان به عنوان نخستین دختر خواننده‌ی رپ فارسی نام برد. اگر چه خودش با این عنوان بیگانه است و در آهنگ «تقصیر من» که با «تَهَم» خواننده‌ی دیگر رپ فارسی اجرا کرده، نظرش را این طور بیان می‌کند:
عنوان‌های بی‌معنی مال خودتون!
چون من اگر برای شهرت رَپ می‌کردم
عکس تموم‌قد پخش می‌کردم
با آرایش غلیظ و مصاحبه‌ی آبکی
جهالت و بدبختی‌ام رو نقش می‌کردم
برای آشنایی بیشتر با این هنرمند جوان یک گفتگوی اینترنتی ترتیب داده شد که شما را دعوت به خواندن آن می‌کنم:
پیش از هر چیز، می‌شه بگی چرا گفتگوی اینترنتی را به گفتگوی صدایی یا تصویری ترجیح می‌دی؟


دلیل اصلی‌اش این هست که من کلاً با نوشتن راحتم. رپ رو هم به خاطر جنبه‌ی سنگین نوشتاریش به خودم نزدیک دونستم. من خودم رو موزیسین نمی‌دونم. فقط یه نوچه نویسنده شاید باشم. از نظر راحت نبودن با دوربین و کلاً شهرت هم بیشتر به نویسنده‌ها شبیه هستم تا به موزیسین‌ها. در حفظ عقاید و راهی که دارم می‌رم هم، مصاحبه‌ی نوشتاری، بهترینه.
چند سالته و از چه زمانی به موزیک رپ یا هیپ‌هاپ علاقه‌مند شدی؟
بیست سالگی رو چند ساله رد کرده‌ام. هیپ‌هاپ خیلی وقته که تو زندگی‌ام بوده؛ ولی هیچ وقت فکر نکرده بودم که خودم بخوام روزی بخونم. یه سری اتفاقات من رو به این راه کشوند و دیدم که دارم می‌نویسم و می‌گم و چه راه خوبیه برای زدن حرف دل!
اسم واقعی یا غیر هنری‌ات مریمه. چرا اسم «سالومه» رو برای امضای هنری‌ات استفاده می‌کنی و تفاوت بین «مریم» و «سالومه» چیه؟
از بچگی که کارهای مثلاً هنری انجام می‌دادم، تخلصم رو گذاشته بودم سالومه. هم به خاطر این که سالومه‌ی اسکار وایلد رو خونده بودم و تضاد اخلاقی «مریم» و «سالومه» برام جذاب بود.
فکر می‌کردم بخش خجالتی و تو لک خودی که دارم مریمه و بخش معترض و کله‌خَرم سالومه است. یه همچین تعبیرهایی پیدا کرده بودم. و هم این که نویسنده‌ی آلمانی لو سالومه رو خونده بودم تازه و تحت تأثیر افکار اون بودم. در کل این مجموعه‌ها باعث شد اسم سالومه در همه‌ی کارهام باشه و وقتی رپ رو هم شروع کردم، خود به خود سالومه شد اسمم.
خودت رو بیشتر خواننده‌ی رپ می‌دونی یا دیوارنگار؟
من خودم رو اصلاً دیوارنگار نمی‌دونم. الان هم خیلی وقته اسپری به دست در خیابونا راه نیفتاده‌ام. آخرین دیوارنگاره‌ام رو یک سال پیش کشیدم. اسکچ زیاد دارم و هنوز هم کار می‌کنم روی کاغذ. شاید هم دوره‌ی گذراییه و دوباره بیفتم تو خیابونا.
ولی در کل روی گرافیتی اون قدر وقت نگذاشتم که خودم رو گرافیتی‌کار بدونم. فقط تأکید دارم که با حروف فارسی نوشته بشه و سبک‌های فوق‌العاده ای هم می‌شه در آورد با الفبای فارسی. مخصوصاً که هنر خطاطی با این حروف در دنیا جاش رو داره.
من خودم رو رَپر هم زیاد نمی‌دونم. هیپ‌هاپ سبک زندگیه. اگه بگم رپرم، زود در اون سبک زندگی خلاصه می‌شم و همه یه تصویری از من در ذهنشون میاد که درست نیست. من سبک زندگی‌ام گلچینی از جنبش‌ها و عقاید مختلفه که نتیجه‌ی بحران‌ها و جستجوهای سال‌هاست که اکثر آدم‌ها در سنین خاصی دارند.
رپ برای من یه وسیله برای بیان خودمه. اما همون قدر که از نوشتن لیریک رپ و خوندنش لذت می‌برم، از نوشتن ستون ماهیانه در مجله یا نوشتن داستان کوتاه هم لذت می‌برم. هیپ‌هاپ خیلی از چیزایی که برای زندگی می‌خوام، داره؛ ولی خیلی چیزا رو هم نداره. اگه بگم رپرم، بیان اشتباهیه. به نتیجه می‌رسیم که چیزی نیستم!
فکر کنم این شکسته نفسی بیشتر به «مریم» برمی‌گرده تا سالومه!
شاید هم جزو سیاست‌های عمیق سالومه باشه!
بر خلاف خیلی از خواننده‌های رپ که مسائل شخصی و خانوادگی‌شون رو دست‌مایه‌ی کارهاشون قرار می‌دن، تو بیشتر توی آهنگ‌هات، روی موضوعات اجتماعی و انسانی تمرکز می‌کنی. برای مثال آهنگ «مخلوق زیبا» که درباره‌ی زن و تن‌فروشیه و یا آهنگی که درباره‌ی جنگ خوندی. می‌شه درباره‌ی انتخاب موضوعاتت و سبک نوشتنت بیشتر توضیح بدی؟
کم‌تر دوست دارم شخصی بشم. دوست ندارم روی من تمرکز بشه و در مرکز کاری باشم. از اون آدم‌های پشت صحنه‌ای هستم. برای همین هم تا جایی که ممکنه شخصی نمی‌شم و نظرم رو کلی می‌گم. از گفتن کلمه‌ی «من» خوشم نمی‌آد در آهنگا. چیزهایی رو که به نحوی ذهنم رو مشغول می‌کنه، بهشون سر و سامان می‌دم و بر اساس یه سناریویی که ترجیح می‌دم ابتکاری باشه، جلو می‌رم.
مثلاً بعد از حمله آمریکا به عراق که خواستیم راجع به جنگ آهنگ بگیم. نخواستم مثل همه بگم وای بچه‌های کوچیک بی‌پدر موندند و وای که چه قدر جنگ بده و صلح چقدر خوبه. بلکه از این واقعیت که جنگ در هر صورت بخشی از وجود انسانیته، جلو رفتم.
در آهنگی که با غوغا خوندیم (مخلوق زیبا) باز دیدگاه من مثل همه نبود که می‌گن وای بیچاره زن‌های خیابونی که جبر زندگی اون‌ها رو به این روز انداخته. بلکه گفتم ظاهر رو نبینیم. زنی که به ظاهر بدکاره هست، ممکنه تأثیر اون کارها به اعماقش نفوذ نکرده باشه و شکل درونش پاک باشه. همین طور می‌تونه نباشه و واقعاً انتخاب‌هایی که خودش آگاهانه کرده، اون رو به این روز انداخته باشه.
از این ور کسانی که به ظاهر نجیب هستند ممکنه شکل درونشون زشت‌تر از هر فاحشه‌ای باشه. تا وقتی پرده بدن جلوی چشممون رو گرفته، حق نداریم راجع به درون انسان‌ها قضاوت کنیم. خلاصه این که راجع به موضوع‌هایی که می‌خواهیم بخوانیم فکر می‌کنم و اول زاویه دیدم رو تثبیت می‌کنم و بعد بر اساس اون می‌نویسم.
آهنگ «مأیوس نشو» که با شیرعلی، خواننده‌ی رپ ساکن آلمان کار کردی، پارسال جایزه‌ی بهترین آهنگ رپ رو در مسابقه‌ی موسیقی زیرزمینی در ایران برد. ممکنه درباره‌ی همکاری‌ات یا هم‌خوانی‌ات با گروه‌ها یا خواننده‌های دیگه بیشتر توضیح بدی؟ آیا با خواننده‌های غیرایرانی هم کار مشترک انجام می‌دهی؟
تا حالا غیر از یکی از دوستان رپرم در ترکیه، فقط با ایرانی‌ها کار کردم. البته تعدادشون اندکه. دوست دارم با کسی بخونم که واقعاً بینشی داشته باشه. نه این که بینش‌های مشابه داشته باشیم؛ حتی ممکنه کاملاً مخالف باشیم؛ ولی باید یه نور آگاهی از کاری که داره انجام می‌ده در اون شخص ببینم. علاوه بر این که از نظر فنی هم خیلی مبتدی نباشه.
البته این جنبه اون قدر مهم نیست؛ چون مهارت با تکرار به دست می‌آد؛ اما بینش و آگاهی نه. متأسفانه این چیزی هست که در رپرهای نسل جدید ایران اصلاً مشاهده نمی‌کنم. هم‌سن و سال‌های ما هم انگار غیبشون زده. تا به حال غیر از شیرعلی که یک آلبوم با هم بیرون دادیم، با غوغا، هیچکس، تهم و یک رپر ایرانی در هلند به اسم محسن همکاری کردم.
در حال حاضر روی چه آهنگی کار می‌کنی؟
یه کاور از everlast.
مشکلات یک خواننده‌ی رپ در ایران چیه؟ از تجربه‌های شخصی خودت بگو.
یکی از مشکلات اینه که مجبورم دو چهره در جامعه داشته باشم. مخصوصاً این اواخر که رپ فراگیر شده و متأسفانه چیزهایی که شنیده می‌شه، خیلی سطح پایینه. مثلاً در محیط کار دوست ندارم راجع به این جنبه خودم چیزی بگم و کسی نمی‌دونه.
اگه بگی تو کار موسیقی هستی، اول می‌گن چه سازی می‌زنی و بعد که می‌فهمن می‌خونی، با تردید سر تکون می‌دن و خدای نکرده اگر بفهمند با رپ رابطه‌ای داری، می‌گن همینایی که تند تند حرف می‌زنن و حرف‌های زشت می‌گن؟
خودم گاهی خجالت می‌کشم از این که بگم رپ. وجهه خوبی نداره و الان به جایی رسیده که نمی‌شه با توضیح دادن و برهان آوردن، بگی آقا رپ که فقط اینا نیست. هیپ‌هاپ اینه. جوون‌تر که بودم چرا، خیلی وقت می‌گذاشتم پای توجیه انسان‌ها؛ ولی الان فقط ترجیح می‌دم برای انسان‌هایی که فهم و شعور دارن، این جنبه‌ام رو رو کنم. که تعدادشون کمه ...
غیر از این هم چون هیچ وقت علاقه نداشتم به این که مشهور بشم یا سی‌دی‌هام دست به دست بچرخه. از نظر مجوز و این چیزا که اکثر موزیسین‌ها در اینجا مشکل دارند، من شخصا به مشکلی بر نخوردم.
به غیر از اینترنت، چه راه دیگه‌ای برای ارتباط با مخاطبانت یا دوستدارانت داری؟
هیچ راهی ندارم! به زودی می‌خوام آلبوم اشتراکیمون با شیرعلی رو که در آلمان بیرون اومد، در ایران هم پخش کنم. البته هنوز نمی‌دونم چه طوری. احتمالاً دستی :)
به غیر از نوشتن آهنگ و خواندن چه مشغولیات دیگه‌ای داری؟
این جا ترجیح می‌دم فقط از همین مشغولیاتی که نام بردی، بگم.
نکته‌ی خاصی هست که مایل باشی به آن اشاره کنی؟
الان چیزی به ذهنم نمی‌آد... مریم فعال شد... ما بریم :)
کپی برداری از زمانه

***


این بلاگ در حالت آزمایشی میباشد، با نظرات(انتقادات و پیشنهادات)خود مارا در بهبود و پیشرفت بلاگ یاری فرمایید.

کپی برداری از مطالب بلاگ تنها با ذکر منبع یعنی (WwW.Rap30T.blogSKY.cOm)مجاز میباشدوهرگونه کپی برداری غیر مجاز باعث محدودیت اطلاع رسانی و آموزشی بلاگ میگردد.

در حال حاظر این بلاگ هیچگونه شعبه ایی در هیچ بلاگری ندارد و هر گونه شباهت اسمی و یا لینک به صورت تصادفی و یا سوءاستفاده میباشد.

با تشکر از بازدید شما : مدیر بلاگ DeltA